Grootte:    Moeilijkheid:    Terrein:
X-t(r)eam

Op bovenstaande locatie bevindt zich de woning van ridder Hoen,
daar is verder niks te vinden voor deze cache.

Herman II van Hoensbroeck Herman II van Hoensbroeck, inmiddels in de volksmond ridder Hoen genoemd, was een zoon van Nicolaas I Hoen uit het Huis Hoensbroeck en Catharina Chapelle en leefde van 1340 tot 1404. Hij was ridder, 1e heer van Hoensbroeck, Spaubeek en Visschersweert van 1388 tot zijn dood in 1404 en in opvolging van zijn vader werd hij schout van Maastricht in de Hof van Lenculen van 1388 tot 1397. De familie van Herman noemde zich van 1388 Hoen van den Broeck, later Van Hoensbroeck en werd een van de aanzienlijkste adellijke families in Limburg. Herman Hoen bouwde vervolgens het Gebrookhoes, dat nu Kasteel Hoensbroek heet, en was er de eerste bewoner van.

Familiewapen Van Hoensbroeck

Het geheim van ridder Hoen

Ridder Hoen en zijn mannen

Een aantal verhalen van ridder Hoen zijn door geschiedschrijvers vastgelegd en bewaard gebleven, andere zijn van generatie op generatie door de inwoners van Hoensbroek doorverteld. Maar er is een verhaal dat altijd heel goed geheim is gebleven, het is alleen bekend binnen een hele klein kring mensen. Het verhaal had, als het aan ridder Hoen zelf had gelegen, zelfs nooit aan het licht mogen komen. Zoals gezegd was ridder Hoen de 1e heer van Hoensbroek. Hij regeerde over zijn omgeving en was dan ook nauw betrokken bij de rechtspraak. Dit betekent echter zeker niet dat ridder Hoen zelf van onbesproken gedrag was.

Liefst 7 eeuwen staat de ronde toren van kasteel Hoensbroek trots in het heuvellandschap. In die tijd onderging het kasteel vele veranderingen, verviel, stortte deels in en werd weer opgebouwd. Wat bleef was de middeleeuwse ronde toren met zijn donkerdreigende vensters en nauwe schietspleten. Op de stenen muren had vuur geen vat en ook slopers waagden zich niet aan de drie meter dikke muren. Vanaf die zware toren konden de wachters de wegen naar het slot goed overzien. Dat was wel nodig ook, want ridder Hoen zou zich in de omliggende steden en stadjes niet populair hebben gemaakt. Ook de bisschop van Luik had al een aantal keren laten weten dat de Heer van Hoensbroek een zware straf zou kunnen verwachten, als hij niet zou stoppen met zijn nachtelijke rooftochten. De mannen van ridder Hoen lieten zich daardoor echter niet afschrikken. Langs alle wegen waren ze te vinden, verborgen in het dichte, hoge kreupelhout. Gereed om met hun scherpe spiesen en hun strijdkolven in de hand te voorschijn te springen. Geduldig wachtend op het voorbijkomen van kooplui met hun wagens, volgeladen met koopwaar.

Ridder Hoen met de buit

Ridder Hoen te paard

Op een dag besloot ridder Hoen zelf mee te gaan. Hij verstopte zich met een aantal mannen achter het struikgewas, dat groeide op de hellingen van de holle weg. Lang hoefden ze deze keer niet te wachten. In de verte hoorden ze al het geratel van de wielen van een wagen. Op het moment dat de wagen de rovers voorbij reed, sprongen deze luid krijsend op de wagen af. Wat ridder Hoen echter niet wist, was dat de kooplieden dit keer goed voorbereid waren, aangezien ze door iedereen gewaarschuwd waren voor de mannen van ridder Hoen. Ze waren niet met z'n tweeën, maar hadden sterke mannen uit het naburige dorp in hun wagen verstopt. Dit kwam ridder Hoen en zijn mannen duur te staan. Ze werden overweldigd door de kracht van de mannen en, toen het stof was gaan liggen, lag onze ridder, met zijn mannen, op de grond. De kooplieden konden hun geluk niet op, al helemaal toen ze besefte dat ridder Hoen er zelf bij was, eindelijk konden ze wraak nemen en dat deden ze dan ook. Ze zette ridder Hoen op zijn kop en hij werd door alle dorpelingen, die inmiddels waren toegesneld, bespot. Vervolgens namen ze hem al zijn bezittingen af en stuurden hem zonder kleren terug naar het Gebrookhoes. Een ergere afgang was niet mogelijk.

Enkele maanden later werd een deel van de bezittingen van de ridder teruggevonden. Tussen de struiken, in dezelfde holle weg waar ze waren verrast door de kooplieden, vonden zijn mannen, die weer op rooftocht waren, zijn helmpluim, vlag en harnas. Dit brachten ze snel terug naar hun Heer. De andere delen van zijn uitrusting werden nooit teruggevonden en alleen sommige mensen uit het dorp beweerden dat ze wisten waar het verstopt was. Zij zweerden echter dat ze dit nooit zouden vertellen en dat niemand het ooit te weten zou komen. Of misschien toch? Het verhaal gaat dat ridder Hoen en zijn familie de locatie van de rest van zijn bezittingen altijd dicht bij zich hebben gedragen. Of zij zelf in het complot zaten is nooit duidelijk geworden. Nooit heeft iemand het kunnen vinden en ridder Hoen ontkende uiteraard het hele verhaal.

Gevonden uitrusting

Over de geocache • Zoek deze geocache alleen bij daglicht. • Zoek deze geocache alleen met geschikt klimmateriaal. • Het is NIET toegestaan iemand de boom in te hijsen. Dit is zeer schadelijk voor de boom en dat is niet de bedoeling! Respecteer de natuur. • Het loggen van deze geocache is geheel op eigen verantwoordelijkheid. Denk aan je eigen veiligheid! Het is niet noodzakelijk elke geocache te loggen. • Foto's van de activiteiten worden zeer op prijs gesteld.

Bron:
Kasteel Hoensbroek